Podstawą rozliczania podatnika z podatku od towarów i usług, czyli podatku VAT, jest zwykle faktura. Tylko w nielicznych przypadkach paragon może być wykorzystany do wykonania czynności opodatkowanych i dokonania odliczenia kwot VAT.
Prawo do odliczenia podatku VAT
Art. 86 ust. 1 ustawy o VAT nadaje czynnym podatnikom VAT, prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego, ale wyłącznie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Prawo do odliczenia nie przysługuje w przypadku zakupów związanych z czynnościami zwolnionymi z VAT.
Podstawa odliczenia
Podatnik może dokonać odliczenia VAT tylko wtedy, gdy dysponuje odpowiednimi dokumentami. Są to co do zasady faktury dokumentujące zakupy towarów lub usług. Faktura nie jest równoznaczna z paragonem, dlatego sam paragon nie może być podstawą do odliczenia VAT z uwagi na fakt, że nie wynikają z niego kwoty podatku naliczonego.
Jeśli jednak paragon jest jednocześnie fakturą i dokumentuje zakup towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych, jest objęty wyjątkiem w ustawie o VAT i daje prawo do skorzystania z odliczenia.
Paragon staje się fakturą w momencie, gdy zawiera numer NIP nabywcy, a kwota należności ogółem wynikająca z niego nie przekracza kwoty 450 zł lub 100 euro, jeśli kwota należności ogółem jest wyrażona w euro. Takie paragony są jednocześnie fakturami uproszczonymi, które definiuje art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT. Jako takie są uznawane przez organy podatkowe za podstawę odliczenia podatku od towarów i usług.