Od 1 lipca 2019 roku zamierzano wprowadzić zmiany w zakresie pobierania podatku u źródła. Jednak tak się nie stało, a Ministerstwo Finansów przedłużyło do 31 grudnia 2019 roku stosowanie dotychczasowych zasad płatności podatku u źródła.
Czym jest podatek u źródła?
W art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazano, że podatek u źródła jest instytucją nakładającą obowiązek pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od należności wypłacanych na rzecz tego samego podatnika i tylko od tych należności, które nie przekraczają wartości 2 000 000 zł. Obowiązkiem tym objęte są:
-
osoby prawne,
-
jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej,
-
osoby fizyczne będące przedsiębiorcami.
Obowiązek pobierania podatku nie powstaje, jeśli pomiędzy Polską a krajem rezydencji odbiorcy wypłacanej należności działa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, a jednocześnie polski przedsiębiorca ma ważny certyfikat rezydencji podatkowej podmiotu zagranicznego.
Zryczałtowana stawka podatku u źródła w zależności od tego, z jaką transakcją mamy do czynienia, wynosi 10 lub 20 proc. kwoty należności. Podatek u źródła jest należny od wypłacanych odsetek, dywidend, należności licencyjnych i tzw. usług niematerialnych.
Nowe przepisy po nowym roku
Początkowo przepisy dotyczące nowych zasad poboru podatku u źródła miały zacząć obowiązywać już od 1 lipca 2019 roku, ale tak się nie stało. Ostatecznie po nowym, 2020 roku będzie trzeba stosować się do dwóch sposobów poboru podatku u źródła, wynikających z wartości wypłacanych należności.
Jeśli wartość należności wypłaconych jednemu kontrahentowi będzie mniejsza od kwoty 2 000 000 zł w danym roku pobierać, trzeba będzie podatek na bardzo podobnych zasadach, jak do tej pory. Będzie można stosować zwolnienia i mniejsze stawki, o których mówią konkretne umowy dotyczące unikania podwójnego opodatkowania. Warunkiem tego będzie właściwe zweryfikowanie ostatecznego odbiorcy należności i zachowanie należytej staranności przy weryfikacji kontrahenta dla celów podatku u źródła.
Z kolei w przypadku wartości przekraczających 2 000 000 zł konieczne będzie pobranie podatku według stawki wynikającej z ustawy, a dopiero po jego uiszczeniu do urzędu skarbowego płatnik będzie mógł wystąpić o jego zwrot.
Zwrot pobranego podatku ma następować na wniosek przedsiębiorcy lub na wniosek zagranicznego kontrahenta. Pierwsza z możliwości będzie możliwa wyłącznie wtedy, gdy to przedsiębiorca będzie ponosić ekonomiczny ciężar podatku. Do wniosku będzie trzeba dołączyć dokumenty dotyczące przeprowadzonej transakcji, m.in. certyfikat rezydencji podatkowej, umowy i wyciągi bankowe. Zwrot podatku ma następować bez zbędnej zwłoki, ale urząd będzie miał na to aż 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku.