Na samym wstępie warto zwrócić uwagę na fakt, iż dochód pochodzący z działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu, natomiast w przypadku działalności statutowej – jest on wolny od podatku. Przypisanie pośrednich kosztów uzyskania przychodów pochodzących z tych działalności następuje w proporcji, w jakiej przychody z tych działalności mają udział w ogólnej kwocie przychodów.
Jak wynika z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wówczas, gdy podatnik ponosi przychody zarówno z działalności gospodarczej, jak i przychody związane z innymi źródłami i dodatkowo nie można ustalić wielkości kosztów przypadających na poszczególne źródła – wielkość tych kosztów należy ustalić w stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zasada ta ma również zastosowanie w sytuacji, w której podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów, gdy część dochodów opodatkowana jest podatkiem dochodowym, a część jest zwolniona z tego opodatkowania.
Opisane tutaj zasady mają zastosowanie tylko i wyłącznie do kosztów, co do których istnieją wątpliwości, do jakich rodzajów działalności należy je przypisać: czy działalności opodatkowanej, czy innej (statutowej).
Warto również zwrócić uwagę na fakt, że powyższe zasady odnoszą się tylko i wyłącznie do kosztów pośrednich – nie mają zastosowania w odniesieniu do kosztów bezpośrednich, gdyż tutaj nie ma możliwości zaistnienia jakichkolwiek wątpliwości o przypisaniu ich do odpowiednich przychodów.
Celem ustalenia wielkości części kosztów pośrednich przypadających na działalność gospodarczą, czyli podlegającą opodatkowaniu i wielkości kosztów pośrednich przypadających na działalność statutową – tj. zwolnioną z podatku, podatnik ma obowiązek ustalenia w pierwszej kolejności jaki procent w ogólnej kwocie przychodów stanowią przychody z poszczególnych rodzajów działalności. Tak obliczone procenty, pozwolą podatnikowi ustalić jaka część kosztów uzyskania przychodów przypada na działalność opodatkowaną, a jaka na działalność nieopodatkowaną.